(لَمَنْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ‌): يعنى بقرآن كه بر شما نازل شده و بخدا ايمان آورده‌اند.

(وَ ما أُنْزِلَ إِلَيْهِمْ‌): يعنى بتورات و انجيل هم.

(خاشِعِينَ لِلَّهِ‌): يعنى در برابر خدا با انجام طاعت اظهار ذلت و مسكنت ميكنند.

ابن زيد گويد: خاشع يعنى خائف و متذلل.

حسن گويد: خشوع: خوف خدا كه همواره در دل باشد.

(لا يَشْتَرُونَ بِآياتِ اللَّهِ ثَمَناً قَلِيلًا): يعنى براى تحريف كتاب خدا عوضى ناچيز يعنى متاع اندك دنيا از خوراك و رشوه و مال نمى‌پذيرند چنان كه ديگران كردند كه در قبل ذكرشان شد( (أُولئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الضَّلالَةَ ...))( أُولئِكَ‌): اينان كه وصفشان را گفتيم.

(لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ‌): يعنى اجر اعمال و طاعاتشان در نزد خدا ذخيره است تا در قيامت بايشان باز داده شود.

(إِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسابِ‌): توصيف كردن حساب بسرعت از اينروست كه خداوند جزاء و پاداش مستحقان را با طول حساب بتأخير نمياندازد زيرا او همه اعمال عباد را قبل و بعد از انجام مى‌داند و نيازى بشمارش عدد ذنوب ندارد كه موجب كندى حساب شود.

و گفته‌اند سرعت حساب از اينجاست كه همه خلق را با هم حساب ميرسد نه يكى يكى زيرا ميتواند در وقت واحد با همه سخن گويد، هر كسى را بزبان مخصوص خودش- (از جبايى).