ميشماريم بجهت محبت خدا.

تفسير:

سپس خداوند بيان ميدارد كه ايمان بوى فايده ندارد مگر اينكه با ايمان به پيغمبرش 6 همراه باشد پس ميفرمايد:

(قُلْ‌): (بگو) اى محمد.

(إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ‌): (اگر خدا را دوست داريد) چنان كه گمان ميكنيد.

(فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ‌): از من (كه پيغمبرم) اطاعت كنيد تا خدا شما را دوست بدارد و گناهانتان را ببخشايد.) ابن عباس گويد: مراد اينست كه اگر (دين) خدا را دوست داريد (مراد از دوستى خدا دوستى دين خداست.) ديگرى گفته يعنى: اگر در ادعاى دوستى خدا راست ميگوييد مرا اطاعت كنيد و اگر چنين كنيد خداوند شما را دوست خواهد داشت و شما را خواهد آمرزيد.

(وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ‌): (خداوند غفور و رحيم) يعنى: كثير الرحمه و كثير- المغفرة است.

(قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ الرَّسُولَ‌): (بگو خدا و رسولش را اطاعت كنيد) يعنى:

بگو اى محمد اگر خدا را دوست داريد چنان كه ادعا ميكنيد پس علامت صدق خود را با اطاعت او و پيامبر ظاهر سازيد كه اين علامت صدق ادعاى شماست.

(فَإِنْ تَوَلَّوْا): (پس اگر پشت كردند.) يعنى: اگر از اطاعت خدا و پيامبرش اعراض نمودند.

(فَإِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْكافِرِينَ‌): (خداوند (در نتيجه) كافران را دوست ندارد).

يعنى: خداوند آنها را دشمن دارد و ثواب براى آنها نخواهد خواست و از نفى (لا يحب) بر اثبات (بغض و دشمنى) دلالت آورده و اين طريق ابلغ است و بر معنى بيشتر دلالت ميكند زيرا اگر ميفرمود: يبغضهم يعنى آنها را دشمن دارد ممكنست توهم شود كه از جهتى آنها را دشمن دارد و از جهتى ديگر دوست چنان كه جايز است كه‌