بيان آيه 185

لغت:

هر كه از مهلكه‌اى نجات يافته يا بمقامى و بچيزى دست يافته باشد كه مورد حيرت و آرزوى ديگران قرار گيرد گويند فائز گشته. فاز: يعنى دور شد از مكروه و ناملايم و رسيد بآنچه دوست دارد.

مفازه: محل نجات و مهلكه را مفازه گويند از باب تفأل زدن چنان كه به نابينا بصير و بينا گويند از باب تفأل و فال نيك زدن.

تفسير:

(كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ‌): هر نفسى را خواه و ناخواه موت در رسد و از اين معنى چشيدن تعبير كرده زيرا آن كس كه ميميرد گويا و مثل اينست كه مرگ را چشيده.

و گفته‌اند يعنى: هر نفسى مقدمات و شدائد و سكرات مرگ را مى‌چشد.

و ظاهر آيه دلالت دارد كه هر انسانى مرگ را مى‌چشد اگر چه كشته شود و قتل از مرگ كه كار خداست جدا نميباشد.

و گفته‌اند مراد از مرگ اينجا برطرف شدن و انتفاء حيات است و در قتل نيز حيات از او منتفى شده پس داخل و مشمول آيه هست.

(وَ إِنَّما تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ‌): يعنى پاداش اعمالتان بطور كامل و مستوفى داده خواهد شد.

(يَوْمَ الْقِيامَةِ): در روز قيامت و دنيا خانه پاداش نيست بلكه فقط سراى عمل است و آخرت جاى پاداش است و سراى عمل نميباشد.

(فَمَنْ زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَ أُدْخِلَ الْجَنَّةَ): يعنى آن كس كه از آتش دوزخ دور