نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 4 صفحه : 363
بيان آيه 180
قرائت:
يحسبن را بعضى به (ياء) و بعضى به (تاء) اول خواندهاند.
تفسير:
(وَ لا يَحْسَبَنَ): بخل كنندگان گمان نبرند.
(الَّذِينَ يَبْخَلُونَ بِما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ)- كسانى را كه خداوند اموالى بآنها اعطا كرده و در پرداخت حقوق واجبه
آن بخل ميورزند.
(هُوَ خَيْراً لَهُمْ بَلْ هُوَ شَرٌّ لَهُمْ)-
اين بخل خير ايشان است بلكه شر آنهاست.
اينمعنى بنا بر قرائت اول (يحسبن با ياء) است.
و اما بر حسب قرائت ديگر (تحسبن با تا) معنى چنين است:
اى شنونده گمان مبر و اى محمد 6 خيال مكن كه بخل بخيلان بنفع ايشان
است بلكه مايه ضرر و شر آنهاست خطاب به پيغمبر است ولى مراد از خطاب ديگران هستند
(زيرا پيغمبر چنين گمان نميكنند).
(سَيُطَوَّقُونَ ما بَخِلُوا بِهِ يَوْمَ الْقِيامَةِ)- در معنى اين جمله چند قولست:
1- يعنى مالهايى را كه در بخشش آن بخل كردهاند بر گردن آنها حلقه و
طوق خواهد شد و اين آيه درباره كسانيست كه زكاة نميدهند و اين مطلب از حضرت امام
پنجم امام باقر (ع) روايت شده و اين قول از ابن مسعود و سدى و شعبى و ديگران است.
و از پيغمبر اكرم 6 روايت شده كه مردى نيست كه از دادن زكاة خود
دارى كند مگر اينكه خداوند در قيامت مارى بر گردن او قرار خواهد داد و بعد اين آيه
را خواند.
و فرمود هيچكس نيست كه رحم و فاميل او از نعمتهايى كه خدا بدو انعام
فرموده
نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 4 صفحه : 363