فرمود: اين كار بگردن ابا براء است كه من از پيش ترسان بودم. چون قضيه بگوش ابا براء رسيد عهد شكنى عامر و ناراحتى رسول اللَّه بر او بسيار سخت آمد. حسان بن ثابت در تحريك ابا براء عليه عامر بن طفيل شعرهايى سرود.

چون اشعار حسان بگوش قبيله ربيعة بن ابى براء رسيد بر عامر بن طفيل حمله آورد و نيزه‌اى بر او زد و از اسبش بزير انداخت عامر گفت اين از طرف ابى براء است اگر مردم ولىّ دم من عمويم باشد و اگر زنده ماندم خود با او دانم. خداوند متعال در اين مقام اين آيه را فرستاد:(وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا ...)

تفسير:

چون خداوند گفته منافقان را در باب شهيدان اسلامى كه بمنظور سستى مؤمنان در جهاد گفته بودند حكايت فرمود بدنبال آن مقامات ارجمندى را كه در بهشت براى شهيدان اختصاص داده بيان ميدارد.

(وَ لا تَحْسَبَنَ‌)- خطاب به پيغمبر 6 است و يا تقدير چنين است اى شنونده و اى انسان گمان مبر،( الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ‌)- كسانى كه در جهاد و در راه نصرت دين خدا كشته شدند،( أَمْواتاً)- مرده‌اند يعنى مثل كسى كه در غير جهاد مرده است مى‌باشند.

(بَلْ أَحْياءٌ)- بلكه آنان زنده‌اند. تفسير اين كلام در سوره بقره در ذيل گفته خداوند(وَ لا تَقُولُوا لِمَنْ يُقْتَلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْواتٌ) گذشت.

(عِنْدَ رَبِّهِمْ‌)- در اين كلمه دو وجه ذكر شده:

1- نزد خدا هستند يعنى در مقامى قرار دارند كه هيچكس جز خداوند نفع و ضرر ايشان را بدست ندارد و مراد از عند و نزد خدا مكان (محسوس) و نزديكى مسافت نيست زيرا مكان و قرب مسافت از صفات اجسام است و بر خدا محال ميباشد.

2- يعنى در نزد خدا (و علم خدا) زنده‌اند.

و چون خداوند از حيات آنها خبر دارد و مردم بيخبرند فرموده است زنده در