بيان آيه 146 تا 148
لغت:
1- وهن: ضعف و ضعف يعنى نقصان و كم شدن نيرو.
2- استكانه: اصلش از كينه كه حالتى بد و سيئ ميباشد. بات بكينة: يعنى با نيت سوء شب را بسر آورد.
3- اسراف: تجاوز از مقدار.
4- افراط: نيز بمعنى اسراف و تجاوز از مقدار است و ضد اين دو لغت تقتير است.
و گفتهاند: اسراف بمعنى تجاوز از حق است بباطل بكم كردن يا زياد نمودن و معنى اول ظاهرتر است.
اسرفت الشيء: يعنى آن را فراموش كردم زيرا از آن شىء بسوى غير تجاوز كردم «بواسطه سهو».
تفسير:
اكنون خداوند گذشته را تأكيد ميكند و ميفرمايد:
(وَ كَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍ): يعنى چه بسيار پيغمبرانى كه.
(قاتَلَ): جنگيده يا كشته شدند.
(مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ): درباره ربيون اقواليست:
1- يعنى علما و فقهاء صابر (از ابن عباس و حسن).
2- جمعيتهاى بسيار (از مجاهد و قتاده).
3- يعنى منسوبين به رب يعنى متمسكين به عبادت خدا (از اخفش). و ديگران گفتهاند: يعنى منسوبين به علم رب.