بيان آيه 146 تا 148

لغت:

1- وهن: ضعف و ضعف يعنى نقصان و كم شدن نيرو.

2- استكانه: اصلش از كينه كه حالتى بد و سيئ ميباشد. بات بكينة: يعنى با نيت سوء شب را بسر آورد.

3- اسراف: تجاوز از مقدار.

4- افراط: نيز بمعنى اسراف و تجاوز از مقدار است و ضد اين دو لغت تقتير است.

و گفته‌اند: اسراف بمعنى تجاوز از حق است بباطل بكم كردن يا زياد نمودن و معنى اول ظاهرتر است.

اسرفت الشي‌ء: يعنى آن را فراموش كردم زيرا از آن شى‌ء بسوى غير تجاوز كردم «بواسطه سهو».

تفسير:

اكنون خداوند گذشته را تأكيد ميكند و ميفرمايد:

(وَ كَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍ‌): يعنى چه بسيار پيغمبرانى كه.

(قاتَلَ‌): جنگيده يا كشته شدند.

(مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ): درباره ربيون اقواليست:

1- يعنى علما و فقهاء صابر (از ابن عباس و حسن).

2- جمعيت‌هاى بسيار (از مجاهد و قتاده).

3- يعنى منسوبين به رب يعنى متمسكين به عبادت خدا (از اخفش). و ديگران گفته‌اند: يعنى منسوبين به علم رب.