بيان آيه 137- 138

لغت:

1- سنة: راه و مسير قرار دادى كه بايد از آن پيروى شود و از اين معنى است سنت پيغمبر 6. لبيد گويد:

راهى كه پدرانشان برايشان جعل كرده‌اند و هر قومى را روشى و سنتى و رهبرى است.

اصل سنت بمعنى استمرار در جهتى است.

سن الماء: آب را ريخت تا حدى كه ظرف لبريز شد و از سرش برفت.

و سنن: استمرار راه.

2- عاقبة: آنچه كه سبب جلو و قبلى بآن ميانجامد و آخرة به اين معنى نيست چون ممكنست در شمارش اول قرار گيرد.

3- موعظه: آنچه دل را نرم كند و انسان را بچيزى دعوت كند كه آدمى را از انجام قبيح مانع شود و بكار نيكو وا دارد.

و گفته‌اند موعظه چيزى است كه در انسان تشويق بحسنات را بر انگيزد و او را از سيئات باز دارد.

تفسير:

چون خداوند رفتار خود را با مؤمن و كافر در دنيا و آخرت بيان داشت اكنون ميفرمايد كه اين روش عادت اوست درباره آفريده‌ها.

(قَدْ خَلَتْ‌)- يعنى گذشت.

(مِنْ قَبْلِكُمْ‌)- قبل از شما اى اصحاب محمد 6 و گفته‌اند خطاب است بفرار كنندگان در جنگ احد.