بيان آيه 28

قرائت:

حسن و مجاهد و يعقوب و سهل «تقية» خوانده‌اند و ديگر قراء تقاة قرائت كرده‌اند.

اعراب:

معنى من در كلمه «دون المؤمنين» ابتداء غايت است و تقدير جمله چنين است:

«لا تجعلوا ابتداء الولاية مكاناً دون المؤمنين» يعنى آغاز و سرچشمه ولايت خود را مكانى غير از مؤمنان قرار مدهيد و كلمه دون (پايين‌تر) مكانى و محسوس نيست بلكه بمعنى پست‌تر و پايين‌تر كه رتبه معنوى است ميباشد چنان كه وقتى مى‌گويى زيد دون تست غرض اين نيست كه زيد در زمينى پست و پايين ايستاده و تو در مكانى بالا بلكه معنى اينست كه زيد مقام و رتبه‌اش كمتر از تست و كلمه من در جمله‌(فَلَيْسَ مِنَ اللَّهِ فِي شَيْ‌ءٍ) جار و متعلق بفعل محذوف است و عامل آن همان عامل در (فى شى‌ء) است و جمله‌(أَنْ تَتَّقُوا) در محل جر است به باء محذوف يا در محل نصب بحذف حرف جر (منصوب بنزع خافض).

تفسير:

چون خداوند در آيات قبل بيان فرمود كه مالك دنيا و آخرت و قادر بر عزيز و ذليل كردن است مؤمنان را از دوستى و ولايت (آقا قرار دادن) دشمنان خدا كه هيچگونه عزت و ذلتى بدست آنها نيست نهى فرموده تا همواره مايل و راغب بچيزهايى كه نزد خدا و اولياء خدا و مؤمنان است باشند نه بدانچه نزد دشمنان خدا و كافران است پس فرمود:

(لا يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكافِرِينَ أَوْلِياءَ)- (مؤمنان كافران را دوست و اولياء خود