و از آن شكاف از پشت بمسلمين حمله آورد. قريش كه در حال فرار بودند چون ديدند كه پرچمشان بلند شد بازگشتند و به آن پناهنده شدند و بر مسلمين حمله آوردند.

اصحاب پيغمبر 6 كه از جلو و عقب محاصره شده و سرگرم غنايم بودند شكستى سخت بخوردند و رو بفرار نهادند و به دامنه شكافهاى كوه پناهنده ميشدند.

پيغمبر اكرم چون فرار مسلمين را ملاحظه نمود عمامه از سر برداشت و فرمود بسوى من آييد من پيغمبر خدايم بسوى من شتابيد كجا فرار ميكنيد از خدا و پيغمبرش ميگريزيد.

از آن طرف هند دختر عتبه زن ابى سفيان بنزد هر مردى از مشركان كه فرار ميكرد، ميل و سرمه‌دانى مى‌افكند و ميگفت تو زنى بيش نيستى بگير و خود را بياراى.

حمزه عموى پيغمبر بر مشركان حمله ميكرد مشركان چون او را ميديدند سخت از جلويش ميگريختند و هيچ كس را قدرت ماندن پيش روى او نبود.

هند به وحشى غلام خود وعده داده بود كه اگر پيغمبر يا حمزه يا على را بكشد چنين و چنان بوى جايزه بخشد و پاداش دهد.

وحشى قبلا بنده جبير بن مطعم بود وى نقل ميكند كه اما بر محمد 6 قدرت پيدا نكردم و اما على را ديدم كه باطراف خود سخت مواظبت دارد و اميدى بر قتل او نيست. ولى براى حمزه كمين كردم و ديدم كه مردم را چون شير پيش انداخته و بر آنها حمله ميبرد. از كنار من گذشت و پاى بر كنار نهرى نهاد پايش فرو رفت و بسر در آمد من در اينموقع حربه خود بر سر دست بتكان آوردم و بسويش پرتاب كردم. حربه بر تهيگاه حمزه نشست و از جلويش بيرون شد و برو در افتاد من جلو رفتم و شكمش را بشكافتم و جگرش را در آورده و براى هند بردم و گفتم كه اين جگر حمزه است. هند آن را در دهان نهاد و در آن بگردانيد ولى خداوند آن را بدهانش چون سنگ سخت گردانيد بناچار آن را از دهان بيرون افكند.

پيغمبر فرمود خداوند فرشته‌اى را مأمور ساخت تا جگر حمزه را بجاى خود باز نهاد.