بيان آيه 106- 107

تفسير:

(يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَ تَسْوَدُّ وُجُوهٌ‌)- خداوند وقت آن عذاب را بيان مينمايد و مراد اينست كه: عذاب بر ايشان ثابت است در روزى كه باين صفت است كه چهره مؤمنان سپيد و نورانى است بپاداش و نتيجه ايمان و اطاعتشان و سيماى كافران سياه و تيره است بعقوبت كفر و گناهان ايشان بدليل ما بعد آيه.

(فَأَمَّا الَّذِينَ اسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ أَ كَفَرْتُمْ‌) (بسيه رويان گفته مى‌شود آيا پس از ايمان كافر شديد) درباره آنان كه پس از ايمان آوردن كافر شدند اقواليست:

1- يعنى كسانيند كه پس از اظهار ايمان با پيشه كردن نفاق كافر شدند (يعنى منافقان كه بزبان مؤمن و بدل كافرند) 2- مراد همه كفار است زيرا از اقرار بتوحيد خداوند كه بر ايشان واجب شده و در عالم ذر و ميثاق آن را پذيرفته‌اند سر باز زده‌اند كه در آيه ديگر ميفرمايد:( أَشْهَدَهُمْ عَلى‌ أَنْفُسِهِمْ أَ لَسْتُ بِرَبِّكُمْ قالُوا بَلى‌). يعنى قبل از اين عالم خداوند از بنى آدم پرسيد كه آيا من رب شما نيستم؟ گفتند چرا (از ابى بن كعب) 3- آنها عبارتند از اهل كتاب كه به پيغمبر كافر شدند پس آنان كه بوى ايمان آورده بودند يعنى قبل از بعثت او به صفات و نشانه‌هاى او كه در كتب آسمانى ذكر شده بود ايمان آورده بودند (از عكرمه و زجاج و جبايى) 4- مراد اهل كتاب بدعت و هوا و هوسهاست از امت محمد 6 (از على «ع») و نظير اين قول از قتاده نقل شده كه آنان كسانيند كه ارتداد پيش گرفتند يعنى پس از اسلام كافر شدند.

از پيغمبر روايت شده كه فرمود قسم به آنكه جانم بدست اوست دسته‌اى از اصحاب‌