بيان آيه 104

لغت:

امة مشتق از امّ بمعنى قصد و به 8 معنى بكار ميرود:

1- جماعت 2- پيروى انبياء چون بر مقصد و هدف واحد اجتماع دارند 3- قدرت چون جماعت بقدرت ميگرايد 4- دين و ملت مثل قول خداى تعالى‌(إِنَّا وَجَدْنا آباءَنا عَلى‌ أُمَّةٍ) 5- حين و زمان چنان كه در آيه ديگر ميفرمايد:(وَ ادَّكَرَ بَعْدَ أُمَّةٍ) يعنى پس از مدتى متذكر شد 6- قامت و اندام: رجل حسن الامه- يعنى حسن القامة يعنى خوش اندام 7- نعمت 8- ام يعنى مادر.

اعراب:

من «در منكم» براى تبعيض است يعنى بعض شما بايد امر بمعروف كنند و نهى از منكر زيرا اين دو واجب كفايى است و با انجام دادن عده‌اى از گردن ديگران ساقط است و كسى كه قائل بواجب عينى بودن اين دو است من اينجا را براى تبيين مى‌داند.

تفسير:

(وَ لْتَكُنْ مِنْكُمْ أُمَّةٌ): (بايد جماعتى از شما)( يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ): (به دين دعوت كنند)( وَ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ‌): (امر باطاعت كنند)( وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ): (نهى از معصيت نمايند)( أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ‌): (اينهايند كه رستگارند) در معنى معروف و منكر چند قول ذكر كرده‌اند:

1- هر چه را خدا و رسول او امر فرموده‌اند معروف است و هر چه را نهى كرده‌اند منكر ميباشد.