و روايت است هر كه از آب زمزم سير شود مرضهايش شفا يابد. مفسران گفته‌اند كه: از آن آياتست مقام ابراهيم و در آن دلالت و نشانه‌اى روشن (بر قدرت حق) است كه بر آن سنگ سخت جاى پاى وى باقيست و هيچكس جز خدا نميتواند سنگ را چون گل بزير پا نرم كند.

از ابن عباس است كه حرم همه‌اش همان مقام ابراهيم است.

(وَ مَنْ دَخَلَهُ‌) (اى دخل مقام ابراهيم)( كانَ آمِناً)- يعنى داخل همه حرم شود در امن است و در اينجا چند قولست:

1- خداوند دلهاى عرب را باين مطلب معطوف داشت كه به پناهنده بحرم تعرض نكنند اگر چه گناهش بسيار باشد و اسلام اين عطوفت را شديدتر كرد.

2- جمله خبريه است بمعنى امر يعنى: هر كه حد بر او واجب شود و بحرم پناهنده شود باو چيزى نفروشند و از او چيزى نخرند و با او معامله‌اى نكنند تا از حرم خارج شود و حد در بيرون حرم بر او جارى شود- از ابن عباس و ابن عمرو مروى از حضرت باقر (ع) و حضرت صادق (ع)- پس تقدير چنين است: «هر كه داخل آن شود او را ايمن شماريد و امان دهيد».

3- هر كه داخل آن شود با معرفت بجميع واجبات در آخرت از عذاب ابدى در امان خواهد بود و اين از حضرت امام پنجم ع روايت شده و امت اجماع دارند كه هر كس در خود حرم موجبات حد را انجام دهد بايد حد بر او جارى شود.

و چون خداوند فضيلت بيت را ياد كرد بدنبال آن وجوب حجة الاسلام را بيان كرد كه:

(وَ لِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطاعَ إِلَيْهِ سَبِيلًا)- يعنى براى خداست بگردن كسى كه استطاعت راه يافتن بكعبه را دارد حج بيت كند يعنى ميتواند با نفس يا مال خود بآن راهى پيدا كند.

درباره استطاعت اقواليست:

1- زاد و راحله است (از ابن عباس)