(لِتَحْسَبُوهُ مِنَ الْكِتابِ‌)- (كه شما اى مسلمين گفته آنها را از كتاب خدا حساب ميكنيد) و حال آنكه از كتاب نازل شده بر موسى نيست بلكه اختراع و بدعت آنهاست كه بنام خدا و كتاب خدا نسبت ميدهند.

(وَ ما هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ‌)- در اين آيه دليل است كه معاصى از جانب خدا و فعل خدا نيست زيرا اگر فعل او بود بطور مسلم از جانب او بود و جايز نبود كه نفى از خدا كنيم و بگوئيم كه از جانب او نيست و هم چنان كه به هيچ وجه نميتوان آن را از كتاب دانست زيرا نفى آن از كتاب در اين آيه بطور مطلق است كه هيچ چيز آن از كتاب نيست همچنين جايز نيست از نزد حق باشد زيرا نفى از جانب خدا بودن (در آيه) مطلق است.

(وَ يَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ‌)- در نسبت دادن اينها را بكتاب دروغ ميگويند( وَ هُمْ يَعْلَمُونَ‌) و ميدانند كه اين دروغ است و ميدانند كه در برابر اينكار عقاب خواهند شد.