بيان آيه 77

مورد و شأن نزول:

اين آيه درباره جمعى از احبار و پيشوايان يهود آمده كه عبارتند از: ابى رافع، كنانة بن ابى الحقيق، حى بن احطب و كعب بن الاشراف. اينها نبوت محمد ص را كه در تورات خبر داده شده بود پنهان داشتند و چيز ديگرى بجاى آن در تورات معنى كردند و نوشتند و قسم خوردند كه آن از طرف خداست براى اينكه موقعيت در بين قومشان و رياستشان محفوظ بماند (از عكرمه) و گفته‌اند كه درباره اشعث بن قيس و خصم او بود بر سرزمينى كه اشعث برخاست كه قسم دروغ خورد و چون اين آيه آمد اشعث از قسم خوددارى كرد و بحق اعتراف نمود و زمين را بصاحبش برگردانيد (از ابن جريح) و گويند درباره مردى نازل شد كه قسم دروغ خورد براى ندادن متاعى كه فروخته بود (از مجاهد و شعبى).

معنى و مقصود:

سپس خداوند عذاب و وعيد خود را بر افعال زشت آنها بيان ميدارد كه:

(إِنَّ الَّذِينَ يَشْتَرُونَ‌) يعنى تبديل ميكنند.

(بِعَهْدِ اللَّهِ‌) يعنى امر خدا و وفاى لازم بآن را. و گفته‌اند: يعنى كسانى كه بر شكستن عهد خدا و واژگون ساختن آن اقدام ميكنند.

(وَ أَيْمانِهِمْ‌) (و با قسمهاى دروغ)( ثَمَناً قَلِيلًا)- (بهاى اندك و ناچيز) و اينكه آن را قليل شمرده چون در برابر ثوابى كه از دست ميدهند و عذابى كه نصيبشان ميشود خيلى اندك است.

گفته‌اند مراد از عهد چيزيست كه خدا بر انسان واجب فرموده كه عبارت است‌