بكسى كه دين شما (اسلام) را پيروى كند و قبول و تصديق نداشته باشيد كه باحدى داده شده باشد مثل دينى كه بشما داده شده است زيرا كه پيامبرى پس از پيامبر شما نخواهد بود و دينى پس از دين شما نخواهد آمد تا روز قيامت و باور نكنيد كه احدى را عليه شما دليل و حجتى در نزد حق باشد زيرا دين شما بهترين اديان است و هدايت همانا هدايت الهى است و فضل و بخشش بدست خداست ... بنا بر اين معنى تمام آيه خطاب بمؤمنين است كه از طرف خداوند متعال در موقعى كه يهود مكر و تلبيس بكار بردند نازل شد تا مؤمنان نلغزند. و دليل اين معنى قول ضحاك است كه يهود گفتند ما با مخالفين دين خود نزد حق احتجاج خواهيم كرد. و خداوند در اين آيه بيان فرموده كه آنها مغلوب و كوبيده خواهند بود و مؤمنان غالب خواهند شد.

(قُلْ إِنَّ الْفَضْلَ بِيَدِ اللَّهِ‌) (يعنى بگو نبوت بدست خداست) و گفته‌اند يعنى آيات و دلايلى كه به پيامبر و پيروانش داده شده.

و گفته‌اند يعنى نعمتهاى دين و دنيا و «بيد اللَّه» يعنى در ملك خداست و اوست قادر باعطاء آن و عالم است به محلى كه مستحق و شايسته آن ميباشد.

(يُؤْتِيهِ مَنْ يَشاءُ): در اين آيه دلالت است كه نبوت استحقاقى نيست و همچنين امامت زيرا خداوند آنها را بخواست خود معلق و مشروط كرده.

(وَ اللَّهُ واسِعٌ‌): (رحمت خدا وسيع و جود او بسيار است) و گفته‌اند مقدورات او وسيع است هر چه بخواهد انجام ميدهد.

(عَلِيمٌ‌): بمصالح خلق است و گفته‌اند يعنى ميداند كه چه كسى را پيغمبر كند.

(يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ‌): تفسير آن در سوره بقره گذشت (در بين آيه‌هاى 100 تا 110).

و در اين آيات معجزه‌اى آشكار براى پيغمبر ما وجود دارد زيرا در آن از باطن و پنهانى‌هايى از كفار و قوم خبر داده كه جز علام الغيوب از آن خبر ندارد و هم در آن دفع كيدها و مكرهاى آنهاست و هم لطفى نسبت بمؤمنان است كه ايشان را بر عقايدشان ثابت نگه ميدارد.