«واقدى» ميگويد: منظور از «قرض نيكو» اينست كه آن را براى خدا و از روى كمال خرسندى خاطر بدهد.

بعضى گفته‌اند كه در انفاق، سخت نباشد و با خوش رويى آن را بدهد.

بهتر اينست كه «قرض حسن» را بمعناى جامع همه اين معانى دانست زيرا بين اين معانى تنافر و ناسازگارى نيست.

(فَيُضاعِفَهُ لَهُ أَضْعافاً كَثِيرَةً) يعنى خداوند آن را بيفزايد بآن مقدار كه جز خودش كسى نداند مانند آيه كريمه:(وَ يُؤْتِ‌)[1]( مِنْ لَدُنْهُ أَجْراً عَظِيماً) (ميدهد از طرف خود پاداشى بزرگ) اين وجه را «حسن» و «سدى» گفته‌اند.

از امام صادق 7 نقل شده است كه وقتى آيه‌(مَنْ جاءَ)[2]( بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِنْها) (كسى كه كارى نيك انجام دهد پس براى اوست پاداش بهتر از آن) نازل شد رسول اكرم گفت: پروردگارا بر پاداش خود بيفزا، پس خداوند اين آيه را فرستاد:(مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ)[3]( فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها) (كسى كه كار نيكى انجام دهد خداوند ده برابر آن را پاداش ميدهد) باز رسول اكرم عرضه داشت خدايا بيفزا: و اين آيات نازل شد:( مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ ...) و «كثيراً» يعنى آن مقدارى كه بشمار نميآيد و جز خدا كسى اندازه آن را نميداند.

(وَ اللَّهُ يَقْبِضُ وَ يَبْصُطُ) يعنى خدا گاهى روزى را از بعضى مردم ميگيرد و زندگى را بر آنان سخت ميگرداند ولى بر مردمى ديگر روزى را زياد كرده و بآنان وسعت و گشايش زندگى عنايت مينمايد (حسن و ابن زيد) بعضى گفته‌اند يعنى خداوند صدقات را گرفته و پاداش آن را فراوان ميدهد يا در دنيا و بصورت فورى و يا در آخرت و در آينده دورتر و يا در هر دو (اصم و زجاج) بعضى ديگر «يقبض» را گرفتن روزى بمرگ كسى و (يبسط) را گشايش دادن در روزى ورثه او معنا كرده‌اند.

[1]- آيه 40 از سوره نساء

[2]- آيه 84 از سوره قصص

[3]- آيه 60 از سوره انعام