به آنان و بازگردانيدن آنها به حالت نخستين (همسرى) در اين مدت كه براى آنها تعيين شده است زيرا در اين مدت براى شوهر حق مراجعه بزن هست و همين كه مدت عده پايان يافت اين حق تمام ميشود. از اين مطلب استفاده ميشود كه شوهر به تنهايى ميتواند رجوع كند و زن را مجدداً بهمسرى درآورد و به رضاى زن و يا عقد مجدد و شاهد گرفتن نياز ندارد، و اين حق رجوع، مختص است به طلاق‌هاى رجعى اگر چه اول آيه عام است و شامل همه مطلقات چه رجعى و چه بائن (آن مطلقه‌اى كه ديگر شوهر حق رجوع ندارد) ميگردد.

(إِنْ أَرادُوا إِصْلاحاً) وقتى خواستار اصلاح و نيكى باشند نه اضرار و دشمنى براى اينكه معلوم است وقتى مردى بخواهد زنش را آزار رساند او را يك بار طلاق ميدهد و رهايش ميكند تا نزديك پايان عده‌اش و در اين موقع بار ديگر رجوع ميكند و مدتى او را رها ميكند و بار ديگر طلاقش ميدهد و باز تا نزديك انقضاء عده او را رها ميكند و بهمين ترتيب ..

بنا بر اين آيه ميفرمايد اگر قصد اصلاح داشته باشد نه آزار، رجوع كند. بايد توجه داشت كه اين شرط (اصلاح خواهى) تنها شرط مباح بودن رجوع است از نظر تكليفى اما از نظر وضعى و اثر رجوع پس اجماع همه امت بر اينست كه اگر بقصد آزار رساندن هم رجوع كند باز احكام وضعى رجوع، مترتب ميشود و در اين نوع آثار فرق نمى‌كند.

(وَ لَهُنَّ مِثْلُ الَّذِي عَلَيْهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ) براى زنان است بر شوهران از حقوق مانند آنچه شوهران بر آنان دارند.

اين بيان از جمله‌هاى بسيار جالب قرآن است كه جامع فوائد زيادى مى‌باشد و منظور، حقوقى است كه زنان بر شوهران دارند از قبيل نيكى معاشرت با آنان، ضرر نزدن بآنها، مساوات در قسمت بيتوته، نفقه و لباس همانطور كه متقابلا مردها بر همسرانشان حقوقى دارند مانند لزوم اطاعت زن از مرد در چيزهايى كه خدا واجب كرده است (مانند حق آميزش، عدم خروج از منزل بدون اجازه شوهر) و اينكه كسى‌