بيان آيه 236

شرح لغات:

موسع: كسى كه از نظر ثروت و مال بى‌نياز و در سعه است.

مقتر: تنگدست.

تفسير:

سپس خداوند در اين آيه حكم طلاق زنان قبل از آميزش و دست زدن به آنها يا مهر قرار دادن بيان ميكند.

(لا جُناحَ عَلَيْكُمْ إِنْ طَلَّقْتُمُ النِّساءَ ما لَمْ تَمَسُّوهُنَّ): براى اينكه كسى توهم نكند كه در اين حال يعنى قبل از دست يافتن طلاق جائز نيست اين آيه حكم جواز و مباح بودن آن را بيان ميكند.

(أَوْ تَفْرِضُوا لَهُنَّ فَرِيضَةً): يا قبل از آنكه مهر و صداق را مقرر و معين كنيد از اينكه جمله بعدى آيه با كلمه «او» آمده بمعناى «يا» مى‌فهميم كه در صورت اول، مهر معين شده و فقط تماس و آميزش صورت نگرفته است و الا اگر منظور جمع اين دو قسمت بود يعنى هم مهر معين نشده و هم آميزش نشده باشد بايد با كلمه «و» قسمت دوم بيان ميشد.

بنا بر اين از آيه، حكم دو صورت معلوم ميشود.

1- مهر معين شده ولى تماس برقرار نشده 2- مهر معين نشده است و در هر دو صورت طلاق جائز است.

سؤال:

چرا قيد(ما لَمْ تَمَسُّوهُنَّ) (تا وقتى به آنها دست نيافته‌ايد) در جواز طلاق آمده با اينكه ميدانيم چه عمل آميزشى صورت گرفته باشد و چه نگرفته باشد در هر دو صورت‌