بيان آيه 228

لغت:

قروء جمع قرء است و «قرء» دو معنا دارد: 1- پاكى 2- آلودگى به حيض.

بعولة جمع «بعل»: شوهران.

رجال- مردان- اصل اين كلمه «رجل» بمعناى قوه است و كلام ارتجالى بآن كلام گويند كه متكلم بدون فكر و تأمل آن را ادا كند.

تفسير:

خداوند در اين آيات حكم طلاق و وظائف زنان طلاق داده شده را بيان ميكند.

(الْمُطَلَّقاتُ) يعنى زنان طلاق داده شده در اينجا مقصود زنانى هستند كه با آنها آميزش نشده و عادت مى‌بينند (در سن توالد و تناسل هستند)(يَتَرَبَّصْنَ بِأَنْفُسِهِنَّ ثَلاثَةَ قُرُوءٍ) تا سه بار پاكى از ازدواج با مرد ديگر خوددارى ميكنند.

اگر چه آيه بصورت خبر، مطلب را بيان مى‌كند ولى معلوم است كه مقصود آيه امر است كه بايد اين مدت را انتظار بكشند و صبر كنند.

منظور از سه «قرء» در اينجا از نظر ما (شيعه) گذشتن سه پاكى است و زيد بن ثابت، عايشه، عبد اللَّه بن عمر، مالك، شافعى و اهل مدينه نيز همگى ميگويند:

مراد از «قرء» پاكى است مگر سعيد بن مسيب. از ابن عباس و عبد اللَّه بن مسعود و حسن و مجاهد نقل شده كه كلمه «قرء» در اين آيه بمعناى حيض و آلودگى است.

از حضرت على 7 نيز نقل شده است كه كلمه قرء در اينجا بمعناى حيض است و مراد از سه قرء در آيه كريمه سه حيض مى‌باشد. و مذهب ابو حنيفه و پيروانش نيز همين است.

كسانى كه ميگويند كلمه «قرء» در اينجا بمعناى پاكى است قول على 7‌