و گفته شده است چه قبل از دو سال و چه پس از آن (از ابن عباس).

(عَنْ تَراضٍ مِنْهُما) با رضايت پدر و مادر(وَ تَشاوُرٍ) و اتفاق و مشورت آن دو و اينكه در آيه شرط مشورت و رضايت پدر شده بخاطر مصلحت فرزند است زيرا مادر چيزهايى را درباره تربيت فرزند ميداند كه پدر نميداند و اگر هر دو با هم مشورت و فكر نكنند به ضرر فرزند تمام ميشود.

(فَلا جُناحَ عَلَيْهِما) يعنى حرج و اشكالى بر آن دو نخواهد بود وقتى فرزند را نگاهدارند اما اگر بر سر از شير گرفتن فرزند پدر و مادر با هم اختلاف كنند بايد تا دو سال كامل شير داده شود(وَ إِنْ أَرَدْتُمْ) (اگر خواستيد) اين خطاب به پدران است.

(أَنْ تَسْتَرْضِعُوا أَوْلادَكُمْ) كه براى فرزندانتان دايه بگيريد غير از مادرانشان بعلت خوددارى مادرانشان از شير دادن يا بسبب آنچه در مادرانشان هست از تمام شدن شير و مانند آن.

(فَلا جُناحَ عَلَيْكُمْ إِذا سَلَّمْتُمْ ما آتَيْتُمْ بِالْمَعْرُوفِ) اشكالى بر شما نخواهد بود وقتى كه بمادر اجرة المثل مقدارى كه شير داده بپردازيد (مجاهد و سدى) يا وقتى كه دايه گرفتن با رضايت و اتفاق طرفين صورت گيرد (ابى شهاب) و ابن عباس نيز همين را گفته است.

از عطا نقل شده: يعنى در صورتى كه مادر با رضايت پدر كودك را به دايه بدهد زيرا پدر ثروتمند است و قدرت دايه گرفتن دارد.

ثورى گويد: وقتى اجرت و مزد زن شير دهنده را داديد.

ابن جريح ميگويد: وقتى اجرت مادر و دايه را داديد.

و معناى: «آتيتم» (داديد) ضامن شدن است يعنى وقتى كه ضامن و ملتزم به پرداخت شديد.

پس از آن امر به تقوى ميكند و مى‌فرمايد:(وَ اتَّقُوا اللَّهَ) در تجاوز از احكام الهى از عذاب خدا بترسيد.

(وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ) بدانيد خداوند باعمال و رفتار شما دانا