بيان آيه 10

شرح لغات:

وقود- هيزم و آتش گيره.

تفسير:

در اين آيه حال كسانى كه در دل و قلب آنان انحراف و خللى است بيان شده است.

(إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا) كسانى كه به آيات خدا و پيامبرانش كافر شدند.

(لَنْ تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوالُهُمْ وَ لا أَوْلادُهُمْ مِنَ اللَّهِ شَيْئاً) (اموال و اولاد آنها آنان را نزد خدا بى‌نياز نمى‌نمايد). «ابو عبيده» ميگويد كلمه «من اللَّه» بمعناى «عند اللَّه» است يعنى نزد خدا. ولى «مبرد» ميگويد: كلمه «من» بهمان معناى اصلى خودش يعنى آغاز و ابتداء است و معنا اينست كه از ابتداء تا انتهاء، مال و اولاد براى او سودى ندارند.

بعضى ديگر ميگويند: «من اللَّه» به تقدير «من عذاب اللَّه» است يعنى از عذاب الهى چيزى آنها را بى‌نياز نميسازد.

(وَ أُولئِكَ هُمْ وَقُودُ النَّارِ) و اينان خود، هيزم آتش‌اند كه با بدن‌هاى آنان آتش شعله‌ور ميشود و ميگيرد همانطور كه در آيه ديگر ميفرمايد: «حطب جهنم» آنان هيزم جهنم‌اند.