و علت اين كه از امورى كه پيش از آن بوده‌(بَيْنَ يَدَيْهِ) (در جلوى او) تعبير كرده اين است كه مطالب كتب پيامبران گذشته آن چنان براى رسول اكرم ظاهر و آشكار بود كه گويى در برابرش قرار داشتند.

در معناى «مصدقاً» دو وجه بيان شده است:

1- خبرها و مطالب اين كتاب با آنچه در كتابهاى آسمانى قبلى بوده مطابق است كه خود اين، دليل بر نبوت پيامبر اسلام ميباشد زيرا اين خبرها را جز خداوند عالم به غيب كسى نميداند.

2- اين كتاب، همه انبياء و كتابهاى آنان را تصديق مى‌كند و آنها را صحيح و الهى ميداند و چنين نيست كه بعضى را تصديق و بعضى را تكذيب نمايد.

(وَ أَنْزَلَ الْفُرْقانَ) علت اين كه بار ديگر فرستادن قرآن بعنوان «فرقان» تكرار شده همين است كه از قرآن تعبيرها شود و هر تعبير يك صفت از صفات آن را بيان كند اگر چه موصوف همه يكى است مثلا فرقان حالت جدا كردن بين حق و باطل در احكام دينى مورد نياز را مانند حج و احكام ديگر كه همه آنها در قرآن است ميرساند.

و تعبير از قرآن به «كتاب» براى بيان اين مطلب است كه قرآن در خور نوشتن مى‌باشد.

و عبد اللَّه بن سنان از امام جعفر صادق (ع) نقل كرده است كه فرمود: «فرقان» آيات محكمى است كه در كتاب است و همان است كه پيغمبران پيشين را تصديق مى‌نمايد.

در بيان مراد و مقصود از كلمه فرقان، اقوال ديگرى نيز گفته شده است:

1- دليلهايى كه ميان حق و باطل جدايى مى‌اندازد (ابو مسلم) 2- برهان محكمى كه پيغمبر اسلام داشته كه با آن با نصارى در مورد عيسى محاجه نمود.

3- كمك و يارى.

(إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآياتِ اللَّهِ) كسانى كه دليلها و حجتهاى الهى را انكار كنند(لَهُمْ عَذابٌ شَدِيدٌ) براى آنها است عذابى دردناك. پس از آن كه دليلهاى توحيد و صدق‌