كرد و خدا نمى‌خورد و نمى‌آشامد.

نصارى: بلى پيامبر: آيا باور نداريد كه حضرت عيسى (ع) مانند ساير كودكان در شكم مادر بوده و مادرش او را مانند ساير زنان زاييد و عيسى (ع) غذا و آب مى‌خورد؟

نصارى: بلى پيامبر: پس چگونه امكان دارد كه عيسى آن طور كه شما مى‌پنداريد باشد؟

پس نصارى ساكت شدند و خداوند هشتاد و چند آيه از اوائل اين سوره را در باره آنان نازل نمود.

تفسير:

سوره بقره با بيان توحيد و ايمان به خدا پايان يافت و اين سوره نيز با ذكر يكتاپرستى و ايمان آغاز گرديده است.

(الم‌)- وجوه مختلفى كه در مورد حروف مقطعه قرآن و الف، لام، ميم، گفته شده است در آغاز سوره بقره بيان شد.

(اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ) خدايى كه جز او خداى زنده و نگاهدارنده جهان نيست. در آية الكرسى اين آيه بود و تفسير آن بيان شد.

ابن عباس ميگويد: «حى قيوم» اسم اعظم خدا است و او همان اسمى است كه آصف بن برخيا رفيق سليمان براى حمل تخت بلقيس آن را خواند و در يك چشم بهم زدن از شهر «سبا» نزد سليمان (ع) آمد.(نَزَّلَ عَلَيْكَ الْكِتابَ بِالْحَقِّ) اى محمد قرآن را بحق بر تو فرستاد و در معناى «بالحق» دو قول است:

1- خبرهاى آن صادق و درست است كه «حق» بمعناى صدق گرفته شده است.

2- اين كتاب را بر تو فرستاد روى حكمت و مصلحتى كه ايجاب مى‌كرد كه «حق» بمعناى حكمت آمده ولى اين قرآن بهر كدام از اين دو معنا «حق» است.

(مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيْهِ) آنچه را كه پيش از آن، از كتاب و رسول بوده تصديق مى‌كند (مجاهد- قتاده- ربيع و بيشتر مفسرين)