از انجام واجبات غفلت نموده‌ايم يا متعرض چيزهايى گشته‌ايم كه باعث گناه و خطا شده است ما را عفو فرما و همانطورى كه عذر خواستن از گناه خوب است دعا كردن براى آن نيز نيك خواهد بود.

3- منظور اين است كه خدايا اگر ما فراموش كرده‌ايم ما را مؤاخذه مكن يعنى اگر در اثر اشتباه و غفلت چيزى را كه انجام آن واجب بوده بجا نياورديم يا خطا كرده يعنى كارى كه ترك آن لازم بود ولى بدون توجه آن را بجا آورديم.

و اين دعا چون خود، اظهار فقر و نياز به خدا و بريدن از ديگران و توجه باوست نيكو مى‌باشد اگر چه بدون اين دعا و درخواست هم، خداوند به سبب نسيان و خطا كسى را مؤاخذه نميكند و اين دعا مانند جمله بعدى است كه:

(وَ لا تُحَمِّلْنا ما لا طاقَةَ لَنا بِهِ) خدا آنچه ما را بدان توانايى نيست بر ما تحميل مكن كه معلوم است خداوند چنين تحميلى نخواهد كرد يا آيه كريمه:

(رَبِّ احْكُمْ بِالْحَقِّ) پروردگارا بحق، حكم فرما، كه بديهى است خداوند جز به حق و عدل، حكم نميفرمايد و امثال اين آيات كه قبلا بيان شد.

4- ابن عباس و عطا ميگويند معناى آيه اينست كه پروردگارا اگر ما از روى نادانى يا تعمد، گناه كرديم ما را عذاب مفرما.

(رَبَّنا وَ لا تَحْمِلْ عَلَيْنا إِصْراً). پروردگارا بر ما تكليف سخت و سنگين بار مكن. در معناى اين آيه وجوهى بيان شده است از اين قرار:

1- خدايا ما را به كارى كه تحمل آن بر ما سنگين و سخت است تكليف و امتحان مكن مانند كشتن خود براى قبولى توبه (آن چنان كه در بنى اسرائيل تكليف شد.) 2- خدايا ما را به چيزهايى كه توانايى كيفر و عذاب آنها را نداريم تكليف مفرما.

3- اين خود دعائى است با خدا اگر چه معلوم و بديهى است كه خداوند اين چنين تكليف نميكند همانطور كه در آيات مشابه آن بيان شد.