بيان آيه 285

تفسير:

پس از آن كه خداوند وجوب نماز و زكات و احكام شرعيه و سرگذشت پيمبران را بيان كرد سوره را به بيان عظمت خدا و تصديق پيامبر خاتمه ميدهد.

(آمَنَ الرَّسُولُ بِما أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ) محمد 6 آنچه را از طرف پروردگارش در اين سوره و غير اين سوره فرود آمده است باور دارد.

(وَ الْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ) و تمام افراد مؤمنين خدا را باور دارند به اين كه ذات خدا و صفات او را اثبات كرده شبيه را از او نفى كرده و از هر چيزى كه سزاوار خدا نيست پاكش مى‌دانند.

(وَ مَلائِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ) و بفرشتگان و اين كه آنها معصوم و پاكيزه‌اند و بقرآن و هر كتابى كه از طرف خدا نازل شده و بتمام پيغمبران بعنوان حق و راست (ايمان دارند)(لا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ) مؤمنين مى‌گويند ما فرقى ميان پيغمبران نگذاشته همه را باور داريم و مانند يهود و نصارى نيستيم كه برخى را قبول داشته و بعض ديگر را منكر باشيم.

(وَ قالُوا سَمِعْنا وَ أَطَعْنا) و آنان مى‌گويند ما سخن خدا را شنيده و دستور او را پيروى مى‌كنيم و اگر اطاعت از پيغمبر منظور باشد يعنى «دستور رسول اكرم 6 را اطاعت مى‌كنيم» و بعضى گفته‌اند يعنى مؤمنين بر خلاف كفار كه مى‌گويند «سمعنا و عصينا»[1] (ما مى‌شنويم ولى نافرمانى مى‌نمائيم) مى‌گويند ما سخن خدا و رسول را همانند كسانى كه شنيده و عمل مى‌كنند مى‌شنويم.

[1]- آيه 93 از سوره بقره