احاديثى در نكوهش از سؤال‌

در حديث آمده كه امام (ع) مى‌فرمايد خدا دوست مى‌دارد كه آثار نعمت خود را بر بنده خويش ببيند و اظهار فقر را نمى‌پسندد. بندگان بردبار و عفيف را دوست مى‌دارد و كسانى كه بد اخلاق، بدگو، و اصرار در سؤال نمايند مورد غضب او هستند.

و در حديث ديگرى نيز فرمود خداوند قيل و قال كردن و زياد سؤال نمودن و ضايع نمودن مال را مكروه كرده و از نافرمانى نسبت به مادران و كشتن دختران نهى و جلوگيرى كرده است.

و نيز فرمود دستها بر 3 قسم است: اول دست خدا كه بالا است. دوم دست دهنده كه پائين‌تر از دست خدا است. سوم دست سائل كه در زير و پائين همه است و اين ترتيب تا روز قيامت خواهد بود و كسى كه با داشتن چيزى كه او را بى‌نياز مى‌كند سؤال كند روز قيامت در صورتش زخم و جراحت يا خراش خواهد بود[1]. سؤال شد تا چه اندازه بايد داشته باشد تا بى‌نياز باشد فرمود: پنجاه درهم يا به اندازه آن از طلا(وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ) آنچه از مال و بعضى گفته‌اند از خيرات انفاق مى‌كنيد(فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ) خدا پاداش آن را ميدهد.

[1]- ممكن است اين حديث كنايه از اين باشد كه اين شخص صورت و آبروى خود را در دنيا خراب و مخدوش كرده است.