بيان آيه 267

شرح لغات:

و لا تيمموا- قصد نكنيد. مصدرش- تيمم- بمعناى قصد و تعهد ميباشد و كلمه «امام» كه بمعناى مقصود و معتمد است از همين باب ميباشد.

«خبيث» پست از هر چيزى.

«تغمضوا» چشم بپوشيد- و اغماض در معامله پائين آوردن قيمت است بخاطر عيبى كه در آنست و «غموض» بمعناى پنهان بودن است.

شأن نزول:

از حضرت امام صادق 7 روايت شده است كه اين آيه درباره مردمى نازل شد كه اموالى را از راه ربا در زمان جاهليت بدست آورده بودند و با آنها، صدقه ميدادند و خداوند آنها را از اين كار نهى كرد و دستور داد كه از اموال پاك و حلال خود، صدقه دهيد.

بعضى مى‌گويند اين آيه درباره مردمى نازل شد كه خرماهاى پست و كم ارزش را داخل در خرماى صدقه ميكردند) از حضرت على 7، براء بن عازب، حسن و قتاده).

تفسير:

پس از آنكه خداوند ارزش انفاق و صفات انفاق كنندگان و اينكه بايد هدف از انفاق، تقرب به خدا باشد و بايد آن را از چيزهايى كه نابودش ميكند مانند منت و آزار حفظ كرد، بيان كرد در اين آيات صفت صدقه و خصوصيات آن را بيان ميكند تا بيان، جامع و كامل گردد.

(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِنْ طَيِّباتِ ما كَسَبْتُمْ) خطاب به مؤمنان است كه صدقه‌