بيان آيه 265

شرح لغات‌

ربوة- تپه، زمين بلند.

اكل- خوراكى.

ضعفين- دو برابر و كلمه «ضعف» را بعضى بمعناى يك برابر و قدرى بيشتر و بعضى بمعناى دو برابر دانسته‌اند.

طل- نم، باران كم.

تفسير:

(مَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ) يعنى مثل كسانى كه خارج ميكنند اموالشان را به طلب رضاى خدا.

(وَ تَثْبِيتاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ) در معنا و تفسير اين جمله، اقوالى است:

1- براى استوار و ثابت نگاه داشتن خود به نيروى يقين و بينش بيشتر (از سعيد بن جبير، سدى و شعبى).

2- استوارى و پايدارى خود در اينكه صدقات را در چه مواردى، صرف كنند (از حسن و مجاهد).

3- براى آرامش روح خود بر پايدارى و ثبوت در اطاعت امر خدا (از ابي على جبائى).

(كَمَثَلِ جَنَّةٍ بِرَبْوَةٍ) يعنى مانند باغى است كه در زمينى مرتفع باشد و علت اينكه «ربوة» و زمين مرتفع را بخصوص قيد مى‌كند اينست كه معمولا باغى كه در جاى بلند باشد بهتر و با طراوت‌تر از باغى است كه در زمين گود و محل جمع شدن آب، قرار دارد و ميوه آن نيز بهتر است.

(أَصابَها وابِلٌ) كه باين باغ بارانى شديد برسد.