[سوره البقرة (2): آيات 261 تا 262]

(مَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ فِي كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ وَ اللَّهُ يُضاعِفُ لِمَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلِيمٌ (261) الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ثُمَّ لا يُتْبِعُونَ ما أَنْفَقُوا مَنًّا وَ لا أَذىً لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ (262))

[1]

ترجمه:

مثل آنان كه مالشان را در راه خدا انفاق ميكنند چون دانه‌ايست كه هفت خوشه رويانيده كه در هر خوشه صد دانه است و خدا براى هر كه بخواهد دو برابر ميكند كه خدا وسعت بخش و دانا است.

كسانى كه اموال خويش را در راه خدا انفاق ميكنند و سپس آنچه را كه انفاق كرده‌اند به منت و آزار دنبال نميكنند پاداش آنها پيش پروردگارشان است و آنان نه بيمى دارند و نه غمگين ميشوند.

[1]- سوره بقره آيه 261 و 262 جزء 3 سوره 2