ميشد بر هر كس كه در شب وارد ميشد.

و پيامبر 6 نميدانست مقصودش چيست اگر بيان نكرده بود، سپس بيان كرد بقولش:

((النَّجْمُ الثَّاقِبُ)) حسن گويد: يعنى آن ستاره روشنى است و اراده كرده بآن عموم را و آن جمع ستارگانست و ابن زيد گويد: آن ستاره زحل و ثاقب بالاترين ستارگانست.

و بعضى گويند: از اين نجم ثريّا را قصد كرده و عرب آن را نجم مينامند و فراء گويد: آن ماه است كه در شب طلوع ميكند و جواب قسم قول خدا است‌( (إِنْ كُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَيْها حافِظٌ) (إِنْ كُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَيْها حافِظٌ)) يعنى نيست هيچ نفسى مگر اينكه بر آن نگهبانست از فرشتگان كه حفظ ميكند عمل و قول و فعل او را و احصاء مينمايند آنچه از خير و شرّث كه اكتساب نموده است و كسى كه (لما) بتخفيف قرائت كرده پس معنايش اينست بدرستى كه هر نفسى برايش حافظ و نگهبانى است كه آن را حفظ ميكند.

قتاده گويد: حافظى از فرشتگانست كه حفظ ميكند عمل او و رزق و اجل او را، سپس خداوند سبحان روز بعث را اعلان فرموده بقولش:

((فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسانُ)) مقاتل گويد: پس آن انسانى كه تكذيب روز قيامت ميكند بايد البته نگاه كند.

((مِمَّ خُلِقَ)) يعنى پس هر آينه بايد نظر كند نظر تفكّر و انديشه و استدلال كه از چه خدا او را آفريده و چگونه آفريده، او را ايجاد كرد تا بشناسد كه آنكه او را در اوّل از نطفه‌اى خلق كرد قادر است بر اعاده او، سپس ياد كرد كه‌