و امّا قرائت بفتح عين در يعذب و يوثق روايتى از ابي قلابه وارد شده است گويد: براى من خواند كسى كه پيغمبر 6 براى او قرائت كرده بود،( (فَيَوْمَئِذٍ لا يُعَذِّبُ عَذابَهُ أَحَدٌ وَ لا يُوثِقُ وَثاقَهُ أَحَدٌ)) و مقصودش اينست كه عذاب نميشود احدى عذاب شدن اين كافر را.

اگر بگوئيم كه آن كافر عينى و مسلم است يا عذاب كردن اين صنف از كفّار است و ايشان كسانى هستند كه ياد شده‌اند در آيه كريمه‌( (لا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ) ...) و اين اگر چه اطلاق دارد پس بهتر اينست كه مراد و مقصود تقيه باشد، بجهت اينكه ما ميدانيم كه ابليس عذابش سخت‌تر و زندانش دشوارتر است از آن كافران.

و بعضى گفته‌اند: يعنى كسى جز او بگناهان او مؤاخذه نميشود و تقديرش اينست كه هيچكس معذّب بعذاب او نخواهد شد براى اينكه فقط او مستحق بعذاب اوست و خداوند احدى را مؤاخذه بجرم و گناه ديگرى نميكند.

((يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ)) اى آن چنان نفسى كه اطمينان شده‌اى حسن و مجاهد گويند: بسبب ايمان آن چنان ايمانى كه داراى يقين و تصديق بثواب و بعثت و اطمينان حقيقت ايمانست.

ابن زيد گويد: مطمئنّة ايمن شده به بشارت به بهشت در موقع مردن و در روز قيامت.

كلبى و ابى روق گويند: مطمئنّه آنست كه صورتش سفيد و كتاب، و پرونده عملش بدست راستش داده شود، پس در اين موقع است كه خاطر جمع شود.