آن قدريست كه در خاطر كسى نباشد، و براى همين چشمهاى اهل بهشت توصيف شده است.

و بعضى گويند: چشمه‌هاى اهل بهشت در غير جدول و شكاف زمين جريان دارد و آن باراده صاحبش روان ميشود.

((فِيها)) يعنى در اين بهشت.

((سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ)) تختها و كرسى‌هاى برافراشته، ابن عبّاس گويد:

تخته‌هاى آن از طلاى زينت شده بزبرجد و در و ياقوت، و ما دامى كه صاحبش نيامد بر افراشته و بلند است وقتى صاحبش اراده نشستن بر آن كند براى او فرود آيد تا بر آن نشسته آن گاه بلند شود تا جايگاهش قرار گيرد و السرر، جمع سرير و آن تخت و نشيمنگاه سرور و خوشحالى است.

و بعضى گفته‌اند: بلند شدن آن براى اينست كه مؤمنان به نشستن بر آن تمام اطراف خود را به بينند.

((وَ أَكْوابٌ مَوْضُوعَةٌ)) ظرفها و پارچهاى بى‌دسته و لوله بر كنار چشمه هاى روان گذارده شده كه هر وقت مؤمن بخواهد از آن بنوشد آن را پر از شربت و شراب پاك ميابد، و اكواب ابريق‌ها و پارچها و تنگ‌هاى بى‌لوله و دسته هستند كه براى شراب ميسازند.

و بعضى گفته‌اند: آنها ظرفهاى از طلا و نقره و جواهر زر كه در جلوى آن نهاده شده و با آن آنچه بخواهند از مشروبات مينوشند و از بس زيباست از ديدن آنهم لذّت ميبرند.

((وَ نَمارِقُ مَصْفُوفَةٌ)) يعنى پشتيها كه در كنار يكديگر چيده بر هيئت مجالس شاهان دنيا بهم پيوسته و متّصل ميباشد.