(5) بايشان دهند از چشمه‌هاى بغايت گرم (6) نيست دوزخيان را طعامى مگر از ضريع (گياه خاردار) (7) ضريع نه كسى را فربه ميكند و نه دفع گرسنگى مينمايد (8) چهره‌هايى در آن روز تر و تازه است (9) براى كوشش خود (كه در دنيا كرده‌اند) خشنودند (10) در بهشتى هستند (كه داراى قصرهاى) بلند است (11) نشنوند در آن سخن بيهوده را (12) در آنجا چشمه‌اى روانست (13) در آنجا تخمهايى برافراشته است (14) و كوزهايى بيدسته و لوله (در كنار آن چشمه) نهاده شده (15) و بالشهايى پهلوى يكديگر نهاده شده است (16) و فرشهاى گسترده شده (17) آيا نمى‌نگرند بسوى شتر كه چگونه آفريده شده است (18) و بسوى آسمان كه چگونه افراشته شده است (19) و بسوى كوه‌ها كه چگونه نهاده شده است (20) و بسوى زمين كه چگونه پهن شده است (21) پس پند بده (مردم را) فقط تو پند دهنده‌اى (22) نيستى تو برايشان مسلّط (23) ليكن هر كه روى بگرداند (بعد از پند دادن) و كافر شود (24) پس خدا عذابش كند عذاب بزرگتر را (25) البته بسوى ماست بازگشت ايشان (26) پس بيگمان بر ماست حساب ايشان.

قرائت:

اهل بصره غير سهل و ابو بكر، تصلى، بضم تاء قرائت كرده و ديگران بفتح تاء خوانده‌اند، و ابن كثير و اهل بصره غير سهل لا يسمع بضم ياء لاغيه را برفع خوانده و باقى قاريان لا تسمع بفتح تاء و لاغيه بنصب قرائت كرده‌اند، و ابو جعفر ايابهم به تشديد ياء و باقى بتخفيف ياء خوانده‌اند و از على 7 روايت شده است، ا فلا ينظرون الى الإبل كيف‌