از آن حضرت خلاف اين را روايت كرده‌اند، معناى آن اينست كه دستت را در نماز تا محاذى گودى گلويت بلند كن.

و از عمر بن يزيد روايت كرده كه گفت از حضرت ابا عبد اللَّه صادق (ع) شنيدم كه ميفرمود در باره آيه‌( فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَ انْحَرْ)، آن بلند كردن دو دست توست برابر صورتت و عبد اللَّه بن سنان هم از آن حضرت مثل آن را روايت كرده است.

و از جميل بن درّاج روايت شده كه گويد گفتم بحضرت ابى عبد اللَّه 7‌( فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَ انْحَرْ)، پس آن حضرت بدست مباركش اشاره كرد و فرمود اينطور يعنى در تكبيره الاحرام نمازش استقبال قبله نموده و دستهايش برابر صورتش بلند نمود.

و از حماد بن عثمان روايت شده كه گفت از حضرت ابا عبد اللَّه صادق «ع» پرسيدم كه نحر چيست، پس دستهايش تا سينه‌اش بلند نمود و فرمود همچنين، سپس بالاتر برده و فرمود اين چنين يعنى در تكبيره الاحرام نماز دستهايش را برابر قبله بلند نمود.

و از مقاتل بن حيّان از اصبغ بن نباته از امير المؤمنين 7 روايت شده كه فرمود چون اين سوره نازل شد پيغمبر 6 بجبرئيل فرمود اين نحيره‌اى كه خدا مرا بآن امر فرموده چيست؟

جبرئيل گفت نحيره نيست و ليكن تو را امر ميكند كه هر گاه تكبيره- الاحرام نماز را خواستى بگويى دستهايت را بلند كن و بگو اللَّه اكبر و هر گاه ركوع كردى و سر از ركوع برداشتى و سجده كردى و سر از سجده بر داشتى دستهايت را برابر قبله بلند كن كه آن نماز ما و نماز فرشتگانست‌