احدى ببدى متعرّض ايشان شود، زمانى كه از مكّه براى تجارت بيرون رفتند و حرم (خدا) بيابانى شوره زار و غير قابل زراعت بود، و قريش در آنجا بوسيله تجارت زندگى ميكردند و براى ايشان دو مسافرت در هر سالى بود يك مسافرت در زمستان به يمن ميرفتند چون آنجا منطقه داغ و گرمسير بود نسبت بحجاز و مسافرتى در تابستان بشام ميرفتند كه بلادى سرد سير بود و اگر اين دو مسافرت و رحلت نبود امكان نداشت براى ايشان كه در حرم و مكّه اقامت نمايند و اگر امنيّت و ايمنى نداشتند قدرت بر تصرّف نداشتند، پس چون اصحاب فيل قصد تخريب و ويرانى مكّه نمودند خداوند آنها را هلاك كرد تا قريش بتوانند با اين دو مسافرتشان كه معيشتشان بستگى بآن داشت و اقامتشان در مكّه انس و الفت بگيرند.

و بعضى گفته‌اند: كه هر دو اين مسافرت و رحلت بشام بوده و ليكن مسافرت زمستانى در دريا و ايله براى گرم شدن، و مسافرت تابستانشان بسوى بصرى و اذرعات شام بود براى هوا خورى.

و امّا قريش، پس ايشان فرزندان نضر بن كنانه بودند، پس هر كس از اولاد نضر باشد قرشى است و هر كس كه منسوب بنضر نباشد قرشى نيست، و در وجه و جهت ناميدن ايشان باين اسم اختلاف شده.

پس بعضى گفته‌اند: براى تجارت مال جمع كردنشان آنها را قريش ناميده‌اند، زيرا آنها اهل تجارت بودند نه اصحاب گاو و گوسفند و شير و ماست و نه اصحاب زراعت و كشاورزى، و قرش مكسب محلّ كسب و كار و تجارت است، گفته ميشود (هو يقرش لعياله) يعنى وى براى خانواده‌اش كسب ميكند، و ياد شده كه بابن عبّاس گفته شد، چرا قريش را قريش ناميدند