مقام كلام باشد، پس از آن تعبير بكلام نموده، چنانچه ميگويند، چشمان تو گواهى به بيدارى شب تو ميدهد، و مانند قول شاعر:

و چشمان او بوى گفت شنيدم و اطاعت ميكنم، و گذشت امثال آن، و قول خدا:

((بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحى‌ لَها)) يعنى: زمين حديث ميكند و خبر مى‌دهد پس ميگويد بيگمان اى محمد پروردگار تو بزمين وحى كرده يعنى آن را خبر داده و معرّفى كرده آن را كه اخبارش را بدهد.

و گفته شده، به اينكه مياندازد گنجها و مردگان را بر پشت خود، مى گويند اوحى له و اليه يعنى انداخت بسوى او از جهتى كه مخفى بود، فراء گويد، خبر ميدهد از حوادثى كه بر آن واقع شده بوحى و اذن خدا.

ابن عبّاس گويد: اذن ميدهد خدا بزمين كه خبر دهد بآنچه بر آن شده است.