و نشان دادند مرا كه سجده ميكنم در آب و گل، پس آن شب را در دهه آخر ماه طلب كنيد و آن را در هر شب طاق و فردى جستجو كنيد، پس نگاه كردم و ديدم دو چشم رسول خدا 6 را كه برگردانيده در حالى كه بر پيشانى و بينى آن حضرت اثر آب و گل بود، در صبح بيست و يكم، و اين روايت را بخارى در صحيح خود آورده است.

عبد اللَّه بن عمر گويد: آن شب بيست و سوّم ماه رمضانست گويد مردى آمد خدمت پيامبر 6 و گفت يا رسول اللَّه من در خواب ديدم كه شب قدر آن شب هفتم است كه باقى مانده است، پس آن حضرت فرمود ميبينم كه رؤياى شما حقّا توافق دارد با شب بيست و سوّم، پس هر كسى از شما ميخواهد كه شبى از ماه رمضان را قيام كند و احياء بدارد، پس قيام كند و برخيزد شب بيست و سوّم را.

معمّر گويد: ايّوب شب بيست و سوّم را غسل ميكرد و لباس پاك مى پوشيد يا بر خاك پاك سجده ميكرد، عمر بن خطاب از اصحاب پيغمبر 6 پرسيد و گفت شما ميدانيد كه رسول خدا 6 فرمود، شب قدر را در دهه آخر شبى كه طاق باشد التماس كنيد، پس در كدام شب طاق ميبينيد، پس بيشتر مردم در باره شب طاق سخن گفتند.

ابن عبّاس گويد عمر بمن گفت براى چى اى پسر عباس حرف نميزنى گفتم اللَّه اكبر بسيار در قرآن ذكر سبع شده، پس ياد كرده آسمانها را هفت و زمين‌ها را هم هفت و طواف هم هفت و رمى جمرات هم هفت و ما شاء اللَّه از اين انسان را آفريد از هفتا و روزى او را قرار داد در هفتا، عمر گفت آنچه ياد كردى دانستم، پس چيست قول تو كه انسان از هفت چيز