((سَنَدْعُ الزَّبانِيَةَ)) بزودى ميخوانيم زبانيه يعنى فرشتگانى كه موكّل بآتشند و ايشان ملائكه غلاظ و شدادند.

ابن عبّاس گويد: اگر خوانده بود اهل مجلس خود را هر آينه همان ساعت زبانيه آتش او را فرا ميگرفت معاينه، و بعضى گفته‌اند: آن اخبار از آينده است به اينكه زبانيه آتش او را ميخواند، خواه اهل مجلس خود را بخواند يا نخواند، و خداى سبحان راست فرمود اين را، پس ابو جهل در جنگ بدر كشته شد، سپس فرمود.

((كَلَّا)) يعنى امر چنان نيست كه ابو جهل بر آنست.

((لا تُطِعْهُ)) او را در نهى از نماز پيروى مكن.

((وَ اسْجُدْ)) و براى خداى عزيز سجده كن.

((وَ اقْتَرِبْ)) و نزديك شو بثواب او، و بگفته بعضى يعنى به سبب طاعت او باو تقرّب پيدا كن و بگفته برخى يعنى سجده كن اى محمد براى نزديك شدن باو، پس نزديكترين حالاتى كه بنده بخدا دارد، آن گاه است كه براى خدا سجده ميكند.

و بعضى گفته‌اند: سجده كن يعنى و نماز بخوان براى خدا و نزديك شو از خدا، يعنى بخدا نزديك شو.

و در حديث از عبد اللَّه بن مسعود است كه رسول خدا 6 فرمود: نزديك‌ترين حالى كه بنده از خدا دارد وقتى است كه در سجده است.

و بعضى گفته‌اند: مراد به آن سجود است براى قرائت اين سوره و سجده اينجا واجب است، و اين سوره از عزائم است، و عبد اللَّه بن سنان‌