بسوى آتش ميكشيم و اين نظير قول او( (فَيُؤْخَذُ بِالنَّواصِي وَ الْأَقْدامِ)) پس گرفته ميشوند بموى پيشانى‌ها و قدمهايشان، و يعنى هر آينه ما او را خوار نموده و جا ميدهيم او را مقام ذليل‌ها و بدبخت‌ها، پس در گرفتن بموى پيشانى و جلوى سر اهانت و استخفاف است.

و بعضى گفته‌اند: يعنى: ما هر آينه چهره او را تغيير داده و آن را در آتش روز قيامت سياه ميكنيم براى اينكه سفع اثر سوختن بآتش است، سپس خداى سبحان خبر داد از او به اينكه او فاجر خيانتكار است به اينكه فرمود:

((ناصِيَةٍ كاذِبَةٍ خاطِئَةٍ)) پيشانى دروغگوى گناهكار او را توصيف كرد بدروغگويى و خطاكارى بمعناى اينكه صاحب او در اقوالش دروغگو و در افعالش خطاكار است براى اينكه ياد كرد آن را بجر و فعل را اضافه داد به او ...

ابن عبّاس گويد: چون ابو جهل نزد پيغمبر 6 آمد پيغمبر او را طرد و دور نمود، ابو جهل گفت آيا اى محمّد مرا طرد ميكنى قسم بخدا كه تو ميدانى كه در مكّه هيچكس نيست اهل مجلسش بيشتر از من باشد، پس خداوند سبحان نازل فرمود:

((فَلْيَدْعُ نادِيَهُ)) و اين تهديد است يعنى، پس هر آينه اهل مجلس خود را بخواند، يعنى عشيره و خويشان خود را صدا زند و از ايشان يارى بجويد آن دم كه عقاب خدا باو رسيد.

و النادى: بمعناى فناء است، فرمود( وَ تَأْتُونَ فِي نادِيكُمُ الْمُنْكَرَ)، و مينمائيد در مجلس دوستانتان فعل زشتى را، سپس فرمود: