تنوين و الف.

تفسير:

((اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ)) اين امريست از خداى سبحان به پيغمبر 6 كه بخواند بنام پروردگارش و اينكه او را بنام‌هاى نيكوى او بخواند، و در تعظيم اسم تعظيم و بزرگداشت مسمّى و صاحب اسم است براى اينكه اسم ذكر صاحب اسم است بآنچه مخصوص اوست، پس راهى بسوى تعظيم او نيست مگر بمعناى آن و براى همين بزرگ نميدارد اسم خدا حق بزرگداشتن مگر آنكه عارف بآن و معتقد بعبادت او باشد و براى همين خداوند سبحان فرمود،( قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمنَ أَيًّا ما تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‌) بگو يا اللَّه بخوانيد و يا رحمان بگوئيد هر چه بخوانيد پس براى او نامهاى خوبى است، و فرمود،( سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى‌) پس باء (باسم) زايد است و بيانش اقراء اسم ربّك است و بيشتر مفسّرين بر اين عقيده‌اند كه اين اوّلين سوره‌اى است از قرآن كه نازل شده و اوّل روزى كه جبرئيل (ع) بر رسول خدا 6 نازل شد در حالى كه آن حضرت در كوه حراء ايستاده بود آن روز (بعث بيست و هفتم ماه رجب) بود او را پنج آيه از اوّل اين سوره آموخت.

و بگفته بعضى اوّل سوره‌اى كه از قرآن بر آن حضرت نازل شد سوره يا ايّها المدثر، بود كه ذكر آن گذشت و بگفته برخى اوّل سوره كه بر رسول خدا نازل گرديد فاتحه الكتاب بود، حاكم ابو عبد اللَّه حافظ باسنادش آن را از ابى ميسره عمرو بن شرجيل روايت نموده كه رسول خدا 6 بخديجه كبرى (ع) فرمود كه من هر گاه تنها ميشوم صدايى مى‌