اين كار را كرديم و دلالت ميكند بر آن قول خدا در عطف بر آن.

((وَ وَضَعْنا عَنْكَ وِزْرَكَ)) يعنى: و برداشتيم از تو بار گرانت را.

((الَّذِي أَنْقَضَ ظَهْرَكَ)) زجاج گويد: يعنى آن بار گرانى كه تو را سنگين نموده بود تا شنيده ميشد صداى آن، گويد و اين مثل است، معناى آن اينست كه اگر آن حمل و بار بود هر آينه شنيده ميشد صداى پشت او، ابى عبيده و عبد العزيز بن يحيى گويند كه مقصود به آن تخفيف مسئوليتهاى پيامبرى را كه سنگين كرده پشت تو را از قيام و ايستادن بامر نبوّت و رسالت، خدا آن را بر او آسان كند تا متمكّن شود بر آن و بسبب اين منّت گذارد بر آن حضرت.

ابى مسلم گويد: يعنى ما بر طرف كرديم از تو نگرانى‌هاى تو را كه سنگين كرده بود ترا از اذيتهاى كفّار، پس تشبيه نمود نگرانى‌ها را بحمل و بار و عرب نگرانى را ثقل و سنگينى ميگويد.

و بعضى گفته‌اند: يعنى ما تو را حفظ نموديم از تحمّل و ارتكاب گناه پس البتّه مقصود از وضع و برداشتن اينست كه بر او ثقلى و بار گرانى نباشد پس هر گاه معصوم شد بليغ‌تر است در اينكه بر او گناهى نباشد، سيد مرتضى قدّس اللَّه روحه ميگويد گناه‌ها را وزرها ناميده‌اند براى اينكه سنگين و گرانبار ميكند كاسب و حامل آن را پس هر چيزى كه آدمى را گرانبار ميكند و غصه و زحمت او را زياد كند جايز است كه وزر ناميده شود، پس ممتنع نيست كه مقصود از وزر در آيه غم و غصه آن حضرت باشد بآنچه را كه قوم او از شرك بودند و آن حضرت و يارانش در ميان ايشان مقهور و ناتوان بودند، پس چون خداوند كلمه او را بلند و سينه او را گشاده و