گرفتم و حال آنكه نكرده، پس اينست قول خدا،( يَوْمَ تُبْلَى السَّرائِرُ).

و بعضى گفته‌اند: خداوند اعمال هر كس را براى اهل قيامت ظاهر سازد تا بدانند بواسطه چه عملى خدا او را ثواب داده و براى مزيد خوشحالى باشد، و اگر اهل عقوبت است عمل و گناهش را ظاهر سازد تا اينكه همه مردم بدانند به چه علّت عذاب شده است و اين براى مزيد عقوبت و غم و غصّه باشد، و سرائر آن چيزيست كه پنهان داشته از خير و شرّ و يا چيزيست كه در دل خود پنهان داشته از ايمان و كفر.

از عبد اللَّه بن عمر روايت شده كه گفت خدا در روز قيامت هر سر و راز نهانى را ظاهر ميكند پس براى عدّه‌اى خوشحالى خواهد بود و از چهرشان نمايان ميباشد، و در چهره بعضى ديگر ناراحتى نمايان خواهد بود.

((فَما لَهُ)) يعنى پس نيست براى اين انسان منكر بعث و حشر.

((مِنْ قُوَّةٍ)) نيرويى كه او را از عذاب خدا منع كند.

((وَ لا ناصِرٍ)) و نه ياورى كه او را يارى كند از خدا، و القوّه يعنى قدرت و نيرو، سپس خداوند سبحان براى امر قيامت سوگند ديگرى ياد كرد و فرمود( (وَ السَّماءِ ذاتِ الرَّجْعِ)) سوگند به آسمانى كه صاحب بارانست و اين قول از اكثر مفسّرين است.

ابن زيد گويد: مقصود از رجع، خورشيد و ماه و ستارگان آسمانست كه غروب ميكند سپس طلوع مينمايد.

و بعضى گفته‌اند: رجع السماء دادن او نعمتهايى است كه از طرف آسمان حالا بصد حال بر مرور و گذشت زمانها ميرسد پس بر ميگردد به بارندگى و ارزاق بندگان و غير از اينها.