برايشان درى گشوده نشود، و از ايشان غم و غصّه بيرون نرود و تا آخر الابد راحتى بر ايشان داخل نشود.

نظم و ترتيب:

وجه پيوست قول خداى سبحان‌( (أَ لَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِ)) بما قبلش اين است كه يعنى چگونه اين انسانى خيال ميكند كه خداى سبحان او را نمى بيند و حال آنكه او همان خدائيست كه او را آفريد و براى او دو چشم قرار داد و چنين و چنان نعمت داد.

و بعضى گفته‌اند: آن متّصل است بقول خدا:( لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِي كَبَدٍ)، يعنى ما او را آزمايش كرديم وقتى تكليف باو نموديم، سپس علّت آن را روشن ساختيم به اينكه براى او دو چشم قرار داديم.

و بعضى گفته‌اند: متّصل است بقول خدا:( أَ يَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ)، و معنايش اينست، چگونه چنين گمانى ميكند و حال آنكه ما او را ايجاد كرديم و اعضاء او را هم كه ببيند بسبب آن و سخن بگويد بوسيله آن ايجاد كرديم‌[1].

[1]- حاكم حسكانى در شواهد التنزيل صفحه 332 گويد:

قوله تعالى،( فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ)، فرات ابن ابراهيم باسنادش از ابان بن تغلب، از ابى جعفر 7 روايت نموده كه از آن حضرت سؤال شد از قول خداى تعالى،( فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ)، پس آن حضرت دست مبارك را بر سينه خود زده و فرمود: عقبه ما خاندان رسالتيم، كسى كه از آن بگذرد نجات يابد ...