نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 27 صفحه : 105
در روزگار سخت يعنى روزگار گرسنگى.
ابن عبّاس گويد: اراده كرده بمسغبه گرسنگى را، و در حديث از معاذ بن
جبل رسيده كه گفت رسول خدا 6 فرمود كسى كه گرسنهاى را سير
كند در روز سخت و گرسنگى خداوند او را در روز قيامت از درى از درهاى بهشت وارد
نمايد كه از آن در داخل نشود مگر كسى كه اين عمل را انجام داده باشد.
و از جابر بن عبد اللَّه (انصارى) رسيده كه گفت رسول خدا 6 فرمود،
از موجبات مغفرت و آمرزش طعام دادن مسلمان گرسنه است.
و از محمد بن عمر بن يزيد روايت شده كه گويد: گفتم بحضرت ابى- الحسن
على بن موسى الرضا 7، بدرستى كه براى من پسرى است كه سخت مريض است،
فرمود او را امر كن كه تصدّق بكفى از طعام كند بعد از قبضه و كف ديگر، بدرستى كه
خداوند متعال ميفرمايد:( (فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ)) و آيه را تلاوت نمود.
((يَتِيماً ذا مَقْرَبَةٍ)) يعنى اطعام كردن به
يتيمى كه صاحب خويشاوندى از قرابت نسب و رحميّت باشد و اين تحريص و تشويق بر مقدم
داشتن خويشان نيازمند است بر بيگانگان در طعام دادن و احسان كردن.
((أَوْ مِسْكِيناً)) يعنى: يا فقير و تهىدست.
((ذا مَتْرَبَةٍ)) كه از شدّت فقر و نادارى
خاكنشين شده باشد.
مجاهد از ابن عبّاس روايت كرده كه او ميگفت، او افتاده در خاك است كه
چيزى او را نگه نمىدارد، و اين مثل قول ايشانست كه ميگويند فقير مدقع، كه از
دقعاء گرفته شده و آن خاك است، سپس خداوند سبحان
نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 27 صفحه : 105