نجد راه خير و راه شرّ است، و راه شر محبوب‌تر بسوى شما از راه خير قرار داده نشده.

و اگر گفته شود چگونه راه خير مانند راه شرّ بلند و رفيع شده و حال آنكه معلوم است كه در شرّ رفعت و بلندى نيست، پاسخ اينكه هر دو راه را ظاهر و آشكار نموده براى مكلّفين، پس خداوند سبحان هر دو را نجد ناميده براى ظهور و بروز آن و ممكن است كه راه شرّ را هم نجد ناميده از اين جهت باشد كه چون حاصل ميشود در اجتناب از سلوك و ارتكاب آن بلندى و شرافت چنانچه حاصل ميشود شرافت و مقام در طريق و پيمودن راه خير.

و بعضى گفته‌اند: كه اين بر عادت عرب است كه هر گاه اتفاق بر بعض وجوه كنند تثنيه دو امر نمايند، و لفظ يكى از آن دو را بر ديگرى جارى سازند مثل قول ايشان قمرين (يا شمسين) در شمس و قمر.

فرزدق گويد:

ما گرفتيم افقها و راههاى آسمان را بر شما براى ماست ماه و خورشيد، و ستارگان روشن و درخشان آن شاهد اين بيت كلمه قمراهاست كه بمعناى ماه و خورشيد آمده.

و مانند اين بسيار است:( (فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ)) در اين آيه چند قول است:

1- يعنى اين انسان عقبه را نه پيموده و از آن نگذشته است و بيشتر موردى كه اين وجه استعمال ميشود بتكرار لفظ (لاء) است چنانچه خداوند