شايسته عذاب الهى شده.

((كَيْفَ قَدَّرَ)) صاحب نظم گويد: معنايش از رحمت خدا دور شده بنا بر هر حال كه انديشه كرد و اندازه گرفت آنچه تقدير نمود از سخن چنانچه ميگويند در سخن (لأضربنّه كيف صنع) او را هر آينه البتّه ميزنم كه چه ميكند يعنى بنا بر هر حال كه بوده باشد او را ميزنم.

((ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ)) اين تكرار براى تأكيد است. و بعضى گفتند كه معناى آن اينست هر طور كه در باره آيات ما انديشه كند و اندازه گيرد، با روشن بودن حجّت و دليل پس از رحمت خدا دور شده و بعقوبت و عذاب اخروى گرفتار ميشود كه چگونه در ابطال حقّ انديشه كرده و نقشه ديگر ميكشد. و برخى گفتند. معنايش اينست عذاب ميشود در آخرت يك بار بعد از بار ديگر و همين طور براى هميشه.

((ثُمَّ نَظَرَ)) آن گاه نگاهى بر قرآن كرد در طلب چيزى كه بآن قرآن را باطل كند و ردّ نمايد.

((ثُمَّ عَبَسَ وَ بَسَرَ)) يعنى سپس روى ترش كرد و نگاه كرد به كراهت شديدى مانند كسى كه در چيزى فكر ميكند و انديشه مينمايد.

((ثُمَّ أَدْبَرَ)) آن گاه اعراض كرد از ايمان‌( (وَ اسْتَكْبَرَ)) يعنى وقتى خوانده شد با سلام تكبّر نمود و گفت‌( (إِنْ هذا)) يعنى آنچه در قرآنست نيست مگر جادويى نقل شده.

((إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ)) يعنى از جادوگرها نقل و روايت ميكند و گفته شده آن از ايثار و اختيار است يعنى جادوييست كه آن را انسانها اختيار كرده و براى حلاوت و شيرينى كه دارد بر ميگزيند.