مجاهد گويد: دو چندان و دو برابر عملت را نكن كه طالب زيادتر باشى طاعتهايت را.

و بعضى هم گفته‌اند: منّت نگذار به بخششت بر مردم كه طالب زياد از آنچه را كه داده‌اى باشى زيرا متاع دنيا قليل و كم و منّت هم عمل را مكدّر، و زشت ميكند.

زيد بن اسلم گويد: معنايش اينست كه وقتى بخشش و عطائى نمودى براى پروردگارت بكن و صبر كن تا او ثواب دهد بر آن عطايت.

جبائى گويد: يعنى منّت نگذار با بلاغ رسالت بر امّتت.

((وَ لِرَبِّكَ)) يعنى براى تقرّب بخدا (فقط)( (فَاصْبِرْ)) صبر كن بر ايذاء مشركين (و اين قول مجاهد است).

و بعضى گفته‌اند: صبر كن بر آنچه خدا فرمانت داده از اداء رسالت و بزرگداشت شريعت و بر آنچه بتو ميرسد از ايذاء و تكذيب براى رسيدن، به سعادت و ذخاير اخروى.

و بعضى گفته‌اند: صبر كن از معصيت و گناه و صبر كن بر طاعتها و مصيبتهاى دنيا.

و ابن زيد گويد: يعنى صبر كن براى خدا بر آنچه تحميل بر تو شده از كارهاى دشوار در جنگ و جهاد با عرب و عجم.

((فَإِذا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ)) مجاهد گويد: وقتى در صور (اسرافيل) دميده شد و آن مانند بوق است.

و بعضى گفته‌اند: اين نفخه و دميدن اوّل است كه آن اوّل شدّت و سختى هولناكيست براى عموم.