نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 26 صفحه : 330
از عهد و پيمان پرسيده خواهد شد و بنا بر
اين در اينجا كشندهگان حقيقته مسئول خواهند بود نه كشته شدگان و مسلّما آنها سؤال
كننده از قتلشان هستند.
((وَ إِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ)) و
آن گاه كه پرونده اعمالى كه فرشتگان در آن از خير و شرّ صاحبش و اهلش نوشتهاند
باز ميشود تا اينكه اصحابش آن را بخواند و اعمال ظاهر ميشود پس بحسب آن پاداش داده
شوند.
((وَ إِذَا السَّماءُ كُشِطَتْ)) آن
گاه كه آسمان زايل و از جاى خود نابود شود مانند جلا و پوستى كه از تن شتر نابود و
كنده ميشود سپس خدا آن را مىپيچد و جمع ميكند. و بگفته زجاج آن گاه كه آسمان كنده
ميشود چنان كه سقف كنده ميشود و بگفته ديگرى آن گاه كه آسمان از آنچه در آنست كشف
و ظاهر ميشود و معناى كشط بر داشتن تو است چيزى را از چيزى كه پوشيده است چنان كه
پوست از كوهان شتر برداشته ميشود.
((وَ إِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ)) و
آن گاه كه دوزخ بر افروخته و شعلهور ميگردد تا اينكه شدّت و تنديش بر تندى افزوده
گردد.
و قتاده گويد: بر افروختگى آن غضب و خشم خدا و گناهان بنى آدم است.
((وَ إِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ)) و
آن گاه كه بهشت نزديك باهل آن گردد، براى دخول آنان. و بگفته بعضى نزديك شود بآنچه
در آنست از نعمتها. پس مؤمن سرورش زياد و اهل آتش حدتشان زياد شود.
((عَلِمَتْ نَفْسٌ ما أَحْضَرَتْ))
يعنى آن گاه كه اين چيزها در قيامت شد در اين وقت هر كسى ميداند چه عملى حاضر كرده
است.
نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 26 صفحه : 330