از عهد و پيمان پرسيده خواهد شد و بنا بر اين در اينجا كشنده‌گان حقيقته مسئول خواهند بود نه كشته شدگان و مسلّما آنها سؤال كننده از قتلشان هستند.

((وَ إِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ)) و آن گاه كه پرونده اعمالى كه فرشتگان در آن از خير و شرّ صاحبش و اهلش نوشته‌اند باز ميشود تا اينكه اصحابش آن را بخواند و اعمال ظاهر ميشود پس بحسب آن پاداش داده شوند.

((وَ إِذَا السَّماءُ كُشِطَتْ)) آن گاه كه آسمان زايل و از جاى خود نابود شود مانند جلا و پوستى كه از تن شتر نابود و كنده ميشود سپس خدا آن را مى‌پيچد و جمع ميكند. و بگفته زجاج آن گاه كه آسمان كنده ميشود چنان كه سقف كنده ميشود و بگفته ديگرى آن گاه كه آسمان از آنچه در آنست كشف و ظاهر ميشود و معناى كشط بر داشتن تو است چيزى را از چيزى كه پوشيده است چنان كه پوست از كوهان شتر برداشته ميشود.

((وَ إِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ)) و آن گاه كه دوزخ بر افروخته و شعله‌ور ميگردد تا اينكه شدّت و تنديش بر تندى افزوده گردد.

و قتاده گويد: بر افروختگى آن غضب و خشم خدا و گناهان بنى آدم است.

((وَ إِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ)) و آن گاه كه بهشت نزديك باهل آن گردد، براى دخول آنان. و بگفته بعضى نزديك شود بآنچه در آنست از نعمتها. پس مؤمن سرورش زياد و اهل آتش حدتشان زياد شود.

((عَلِمَتْ نَفْسٌ ما أَحْضَرَتْ)) يعنى آن گاه كه اين چيزها در قيامت شد در اين وقت هر كسى ميداند چه عملى حاضر كرده است.